Blocking the street

Woensdag 4 juli had ik 's avonds met Emma en Linda een eindje gelopen in de buurt van Paterswolde. Na afloop had ik eerst Emma bij haar huis afgezet, want die moest de volgende dag werken en Linda gaat toch zeer laat naar bed.

Linda woont aan 1 van de singels. Ik had aan de overkant van de singel bij Linda mijn auto even half op het trottoir gezet, en was nog even uitgestapt. Toen ik weer vertrok reed ik de singel in, maar ik had nog geen 10 meter gereden of ik kwam niet meer vooruit. En ik stond net op de smalle straat, met allemaal geparkeerde auto's aan de rechterkant, dus er kon niemand meer langs.

Nu was het gelukkig al rond middernacht, maar desondanks stond er al binnen een minuut een auto achter mij. Ik kreeg mijn auto geen meter meer vooruit. De motor ging wel aan, maar als ik het gaspedaal intrapte en de koppeling op liet komen kreeg ik een beetje hetzelfde gevoel als wanneer de handrem er nog opstaat, alleen dan nog sterker. Geen beweging in te krijgen. Er flikkerden wel 2 lampjes op mijn dashboard, het olielampje en een voor mij onbekende.

Na een stuk of 5 pogingen ben ik uitgestapt en toegelopen naar de auto achter mij. Er zaten 2 jonge mannen in van een jaar of 20, 25, en ik vroeg of zij het nodige technisch inzicht hadden. Ze kwamen even kijken, en 1 van hun meende zich een gelijksoortige situatie te herinneren van 1 van zijn vrienden (iets met de cylinders). Maar de herkenning was niet direct gekoppeld aan een oplossing.

1 van de 2 vroeg me om het nog eens te proberen, zodat ze konden zien wat er gebeurde. En godzijdank deed ie het weer. Ik heb de volgende dag Greenwheels ook nog gebeld, maar ik ben al weer grotendeels vergeten wat ze zeiden. De lampjes hadden geen betekenis. In elk geval had ik de dag erop naar de tandarts geen problemen. Maar het was niet fijn geweest als ik de auto niet weer aan de praat had gekregen. Dan hadden we hem zo'n 100 meter singel moeten duwen, omdat er nergens een parkeerplek leeg was.